اختلال کم توجهی و بیش فعالی:

اختلال کم توجهی و بیش فعالی:

اختلال کم توجهی و بیش فعالی:

یکی از رایج ترین اختلالات دوران کودکی کمبود توجه و بیش فعالی است.تفاوت کودکان بیش فعال با سایر کودکان این است که این ها همه وقت و همه جا آرامش ندارند.

نشانه های کمبود توجه:

1 –تمرکزکافی ندارند 2- مشکل شنوایی 3 – بی توجهی به سخنان دیگران 4 ناتوانی در پیروی از فرمان و طبقه بندی و عدم تما یل به انجام کار 5-گم کردن اشیاء 6 – فراموشی 7 –حواس پرتی 8 –رفتار تکانشی 9 –ناتمام گذاشتن کارها

نشانه های بیش فعالی:

1 –نا توانی در آرام نشستن 2-دویدن،پریدن، جهید ن و بالا رفتن بی اندازه 3- نا توانی در انجام بازی های ملایم 4- پر جنب و جوشی زیاد 5 تند صحبت کردن و قطع کردن سخنان دیگران 6- شتاب در پاسخ دادن 7- بی صبری 8- خواب نا آرام 9- نیاز به مراقبت ها و نگه داری در مقابل خطرات گاهی این اختلال ترکیبی است و کودکان دارای اختلال به طور غیر عمدی و نا آگاه این علائم را از خود نشان می دهند

تشخیص اختلال کمبود توجه و بیش فعالی :در سن 7تا 11 سالگی – شیوع آن در بین پسرها و دخترها 6به 1 می باشد.

دختران دارای این اختلال ،افسردگی،انزوای اجتماعی،اضطراب و پریشانی از خود نشان می دهند

گروهی از آنان پرخاشگرند و گروهی دیگر دارای اختلال توجه هستند.

علائم دیگر این کودکان:کم حوصله بودن،زود رنجی ،عصبانی بودن،کم توجهی،لجبازی،رفتارهای ضد اجتماعی

پزشکان برای تشخیص باید 3 نکته را توجه کنند:1 –تهیه سابقه ی بیماری(ژنتیک-آلرژی – حساسیت – سلامت خانواده)2 –انجام معاینات جسمانی(شنوایی –بینایی) روانی (اضطراب – افسردگی)3 –تهیه پرسش نامه از علائم آن

عوامل موثر در بروز بیماری:1 –عوامل ارثی ژنتیکی – محیطی 2 –ضایعه ی عصبی 3 غیر طبیعی بودن نوارمغزی 4 –حساسیت به مواد شیمیایی و بعضی از غذاها 5 –کوچک بودن مغز 6 سیگاری بودن مادر 7 – تلویزیون،کودکان زیر دو سال نباید تلویزیون و کامپیوتر نگاه کنندبالای دو سال هم زیاد تر از دو ساعت تلویزیون تماشا نکنند

برخی از اختلالاتی که در اثر تماشای تلویز یون به وجود می آید عبارتند از :1 – اختلالات اضطرابی همراه با ترس ،وحشت،شدت ضربان قلب،تهوع،درد معده،سرگیجه،تیک گفتاری،عصبی،زبانی 2- اختلالات خلقی،افسردگی،احساس ناکامی،انزوا افت تحصیلی 3- ناتوانی یادگیری 4 – رفتاررخاشگرانه

روش های درمان :درمان بیشتر به کودک و والدین کمک می کند تا رفتارها و علائم بیماری را کنترل کند . بهترین نوع درمان دارو درمانی همراه با رفتار درمانی است.از دارو هایی که پزشک تجویز می کند عبارتند از دکدرین،ریتالین

عوارض داروها:کم خوابی،کم خوراکی،سردرد،دل درد،افزایش ضربان قلب،بالا رفتن فشار خون

هنگام تجویز دارو این موارد باید در نظر گرفته شود:1 – تشخیص اختلال 2 –سن کودک  3- درمان تکمیلی 4- رفتارهای کودک 5- توانایی والدین در کنترل داروها 6- اختلالات عصبی کودک 7- برداشت کودک از خوردن دارو 8 برداشت والدین از خوردن داروی فرزندشان

رفتاردرمانی:دارو درمانی باید همراه با رفتار درمانی باشد.

روش های رفتار درمانی:1 –آموزش لازم برای افزایش توجه و تمرکز کودک2 – باز سازی روابط کودک با دیگران3 – کاهش تحرک پذیری کودک 4- آموزش خود کنترلی و کاهش حرکت 5 – توجه به دستورات دیگران 6- پاداش برای تقویت رفتار خوشایند کودک و تقویت منفی برای عدم تکرار فعالیت ناخوشایند 7- افزایش توان خویشتن داری 8- استفاده از برنامه ریزی منظم بر اساس جدول و سر ساعت، کار کند 9- کمک به کودک برای سازماندهیفعالیت هایش،خودش کارهایش را انجام دهد 10- پرهیز از محرک های پر تنش مثل رادیو،تلویزیون،کامپیوتر 11- محدود کردن انتخاب.از دو چیز یک چیز را انتخاب کند مثل اسباب بازی و خوراکی 12- محدود کردن محرک های خوراکی مثل قهوه ،کاکائو،شکلات،شیرینی،سرخ کردنی،پفک وتنقلات 12- شیوه های تعامل خود را با کودک تغییر دهید به جای دستور العمل های بلند از دستورات ساده و شفاف استفاده کنید 13- برای رفتارهای مناسب پاداش بگیرد 14- اتخاذ روش های انظباطی مناسب به جای داد زدن و وحشت زده کردن او با روش آرام این کار راانجام دهید وقتی کار بدی انجام میدهد شما توجهی نکنید تا با نا دیده گرفتن شما او متوجه رفتارش شود.15 – به کودک کمک کنید تا علتایق،توانایی ،و استعدادهای خود را بشناسد.تقویت اعتماد به نفس از طریق ورزش و فعالیت های آموزشی

روش های درمانی جانبی:1 –رژیم خوراکی 2-تمرینات بدنی(مثل یوگا و آرام سازی عضلانی)3 – تمرین تمرکز 4- آموزش دیداری 5-گفت گوی روبرو 6 –بازی درمانیوروان درمانی های فردی

کمک های والدین:آموزش والدین در مورد کمک به کودک،خوراکی های آن ،تاثیر داروها،ارتباطات اجتماعی،بازی ها و ورزشها،کنترل رفتارهای تکانشی،بالا بردن عملکرد تحصیلی

کمک مشاوران: مشاوران به والدین می آموزند که توجه شان را به کودکان بیشترکند با تغییر و بهبود رفتار آنها را تشویق کنند مثلا برچسب یا ستارهای برای آنها بزنند.تقویت رفتارهای مثبت و کم کردن رفتارهای منفی

همکاری و مشارکت خانواده در بهبودی و کاهش علائم اختلال بسیار موثر است البته بعضی از کودکان از والدین خود فراری هستندو یا خانواده مشکلات متعددی دارد و نمی توانند درمان را پی گیرانه و منظم و موثر دنبال کند.به همین دلیل نیاز است که این کودکان به طور مشترک زیر نظرمتخصصان و روان شناسان درمان شوند.هم چنین همکاری مربیان مدرسه هم در بهبود این دانش آموزان موثر می باشد پس مربی هم باید مراحل درمان  را پیگیری کند تا نتیجه مطلوب حاصل شوددر پایان نمی توان به همهی کودکان بگوییم که کم توجه یا بیش فعال هستند.